Blaszany pałac?

Pałac pod Blachą, inaczej zwany Pałacem Lubomirskich to jeden z nielicznych zabytków w ścisłym zabytkowym centrum Warszawy, który nie został doszczętnie zniszczony podczas II wojny światowej. Pałac swoją nazwę wziął od blachy, którą pokryto dach. Co ciekawe, w czasach budowy pałacu blacha była nietypowym materiałem na pokrycie dachu.

Pałac został wybudowany na zlecenie królewskiego płatnerza Wawrzyńca Reffusa i był pierwotnie 1. piętrową kamienicą. Następnie pałac był własnością Jerzego Dominika Lubomirskiego, w 1776 r. pałac odkupił Stanisław August Poniatowski, który później przekazał rezydencję bratankowi Józefowi Poniatowskiemu, a po jego śmierci spadkobiercy księcia w 1820 r. sprzedali Pałac pod Blachą carowi Aleksandrowi I, który umieścił tutaj swoich namiestników.

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. Pałac pod Blachą stał się siedzibą Ministerstwa Spraw Wojskowych, a następnie był budynkiem reprezentacyjnym władz. Co ciekawe, przez jakiś czas mieszkał tutaj, w prawym skrzydle, poeta, pisarz i dramaturg Stanisław Przybyszewski.

W XX.- leciu międzywojennym mieściła się tutaj Kancelaria Prezydenta, a także mieszkania służbowe urzędników. Po II wojnie został odbudowany, ponieważ część budynku ucierpiała w działaniach wojennych. Do 1988 r. funkcjonowała tutaj biuro budowy trasy W-Z oraz biuro naczelnego architekta Warszawy.

W 1988 r. Pałac pod Blachą stał się własnością Muzeum Narodowego w Warszawie, które wyremontowało obiekt w latach 2004-2008 i udostępniło pomieszczenia do zwiedzania. W Pałacu pod Blachą zobaczymy m.in. apartament księcia Józefa Poniatowskiego oraz kolekcję kobierców wschodnich, a także obejrzymy ciekawy film poświęcony Józefowi Poniatowskiemu.